Bir Millet Ancak Böyle Boğulur

Sen ki, devlet ricali başsın, sultansın,
O derin tadil-i erkânından millet, ibret alsın.
Adabı muaşereti sana, ben mi öğreteyim.
Yol yordam bilmiyorsun sus, bari dünya seni adam sansın…
Dün dünde kaldı diyenler, bu günlere bakalım,
Dünün zarif lisanıyla, gemileri yakalım…
Kalmasın şiarımız, olmasın desturumuz yetki elimizde ya!
Dillerimiz zalim bir ok, kahpece saldıralım, gözlerini oyalım…
Ey halkım! Şirretliği kahramanlık belleme, kavga yoğurur.
Zalimin gücüyle gidilen yol aydınlık olmaz, Kerbela’yı doğurur.
Rüyada gibisin, bir efsun-u saltanatın peşine düştün, gitme!
Bir millet ancak, böyle bir yalan, dolan; ifrat, tefrit deryasında boğulur…