Bir Mezar ki Gölge de Bir Taşı Kalmış

Ben Maxim Miliev Podovsky yahut Peter White
Veya Chunsenq Miuri, bilemedin Mour Rhu
Yok be yok, Âdem’in soylu kolundan Türk oğlu
Türk, Nazım'dan olma, bir İhsan, bir lisan
Bir varlık türküsü, bir umar, bir dayanma
Bir nüfuz eşkâli, bir çınarın dal ucu, kızıl şafaklara müjde
İlhan'dır adım, evveli söylenir Altan diye.
Ey şahsı minderlere sırt veren! Ey miladı devrik!
Ömrü haraplara düşmüş sırlı bir yazgı, bir hiciv
Her yılda bir yıkıl, her yıkım da bir diril
Her dirilme de bin ölümün şarkısı söylenir
Takvimlere düşmezsin tanrı tekvin etmediyse.
Volga'dan aşağı, Tuna'dan geri bir nehir söyle
Suyu tarihle uslanmış, nice tar olmuş bir nehir!
Bir dağ ki tufan görmüş, yükseğin yücesi
Gönlü bulutları kesen bir düşün yayında kurulmuş
Bir ok gibi göğsünde bir nefes
Ölümlü bir adam; öylesine geldi, geldiği gibi gitti
Bir gün denecek! Ogün;
Bir mezar ki gölge de bir taşı kalmış