Seni upuzun bir yol kadar sevebilirdim
Bir tek gülümseseydin.
Sonbahar mevsiminin son günlerinde üzerine düşen ilk kar yağışının
Yaratmış olduğu sevimlilikle kızarmış yanakları tüm duygusal bakışları
Kendine çeken sümbül’ün
Sonra
Kar düşerken yürürdük beyaz kanatlı sokaklarda
Paçaları sıvamadan uçardık beyaz yağışlara
Ve bir mevsim biterken
Neden diye soramadığım ayrılıklardansın
Ya şimdi..
Beni gören herkes yüzüme bakıp seni soruyor gibi
Yanımda seni görmediklerinde kederlenip bir ah çekiyor
İçlerinden içime doğru
Artık bu aşk herkes olmuştu
Ve uçurtmasını kaçırtmış bir çocuk hüznünde çoktan
Unutulmaya yüz tutmuştu
Seni upuzun bir yol kadar sevebilirdim
Bir tek gülümseseydin…
Kayıt Tarihi : 9.12.2007 14:19:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!