Bir Mersiye Denemesi Şiiri - Hasan Kocabaş

'Mehmet Zahit KOTKU Hazretlerinin Dosta yürüyüşünün ardından'

*
gittin ah gittin eyvah bu gurbet bize kaldı
kırık dökük birkaç söz ve birkaç dize kaldı

*
bize gurbet bıraktı sonsuza taştı gülüm
soyundu yaprağından dosta ulaştı gülüm

düşüp ölmemek için toprağa sarmaşıklar
tutundu dallarına sardı sarmaştı gülüm

gül bahçesi eyledi bir bakışın kalbimi
kalbim ki bir zamanlar ot bitmez taş’tı gülüm

sokulduk yüreğine sanki bir öksüz çocuk
buldu ana kucağı koştu yaklaştı gülüm

*
bulutlar gözlerime yine yaklaştı kaldı
yağmur muydu yaş mıydı görenler şaştı kaldı

imamesi kaybolan tesbihin taneleri
gözlerden dökülürken kana bulaştı kaldı

ansızın bir gül kaydı yandı gökler ve bülbül
ah bile edemeden öyle taşlaştı kaldı

anlıyorum güneşin neden karardığını
bu ani yolculuktan gözü kamaştı kaldı

eridin ve tükendin neylesin pervaneler
gözleri/m karanlıkta boşa dolaştı kaldı

onbeşinci yüzyıla – susuz kalmış bu çağa-
derman gözünde kalan son damla yaştı kaldı