Bir Mehtaplı Gece Şiiri - Yusuf Bulut 2

Gece saatin ikisi,
Yıldızlar koşturuyor zamanı.
Yalnız kalıvermiş birisi,
Bir köşe başında sessiz,
Gözleri dalgın uzakları seyrediyor.
Mevsim Son Bahar, bir yaprak,
Sararmış sessizce düşüyor.
Yankılanıyor sessizlikte,
Uzaktan hışırtı sesi geliyor.
Uzuyor zaman bitimiyor gece,
Bir mehtap beliriyor.
Bir kaç günlük hece,
Fakat nedense geçmiyor.

O, yalnız adam şimdi,
Gözleri ufukları deliyor.
Uzaklara bakıyor nedense,
Sanki bir şeyler bekliyor.
Mehtap gökyüzünde sessizce,
Yalnız adama gülümsüyor.
Zaman durmuş sanki öylece,
Bir türlü geçmek bilmiyor..

23 Eylül 1996 Pazartesi