Düşler ötesi Şiiri - İlyas Kaplan

dün akşam yarı çıplak, saçı sakalına karışmış,
meczup bir derviş,
yağmurun altında sırılsıklam
güya yanan ateşe, alevleri kabaran ateşe
birkaç odun daha atıp ısınıyordu
ateş ,kaç odunla yanacaktı ki
hiç ölmeyecekmiş gibi cehennem ateşinde yanasıcalar
hiç yaşamamış gibi odun olarak kalasıcalar

göz ucuna kim bilir hangi zaman takılmış
ağlıyordu …
yağmur yağıyordu
akan bir ırmaktı sanki
peşinde akarken buldu kendini
akışında,ömrünün akıp gittiğini gördü
suda balıklar, gökte melekler

hangi masalın içine düşmüştü derviş
hangi asrın ,hangi zamanın padişahıydı,
bir yıldırım çarpması içinde
bir vakarın ihtişamıydı bu...
yoksa masallardan kaçırılmış
kör bir kuyuya hapsedilmiş
bir yusuf hikayesi mi

ayakları topraktan kesilmiş
bir gölgenin içinde yol almakta derviş,
yedi gök birbiri üstünde nur çağlayanı
nağmelerin en dokunaklısı ,seslerin en sırlısı …
bir musiki şelalesi halinde çağlıyordu yağmur.
aynada gördüğü sahte bir cennet
yakını haber veren mücella bir uzaklık..

hey derviş şimdi, haydi git,
sırtını aynalara ver
içinde yol almaya devam…
gel, bize gel, başın sıkıştıkça bize gel.
gökte,şimşek gibi çakmaya devam
dön yalan dünyaya
dön .döndükçe dön..

kendinden habersiz
hayal ötesi,
arınmışlıktan daha ileri…
en basit mimiklerle ,en hurda tavırlarla
nefsinden bihaber, olduğun gibi
dön semanın üstünde…
koyu karanlık...arşın öte noktasına...
bir meczup gibi düşler ötesine…
ayrıldığın şehre tekrar gelir gibi
süzül her zerrenle
ruhun erisin…

yedi göğün hazinesini görmek için,
görmek için yedi kat göğü,
bir uçtan uca ,
hurilerle meleklerle dolmuş…
meylet sırrına ,mazharına.
renk ,renk boyan
bir aşk sarhoşu ol, geri gel
bu toprağın ferisin sen
benim gibi …

bir pervane gibi yakıp yandır kendini
bırak odunlar yanmasın
sen odun atmaya devam et ateşe
odun atmaya devam …ey derviş…

redfer