Bir Mecidiye Bile Etmezmiş Yüreğin

Kaç iklim önceydi senin için
Alnımın orta yerinde ölümün el yazısı vardı
Kar bir gergef gibi işliyordu sokakları
Ak saçlarımı kızıl ufuklar tarıyordu
Üşüyen duvarların gölgesinde
Gözlerimin uykusuzluğu
Şarkıların umutsuzluğu bir tarafa
Gözlerini bir şiir gibi kilimlere dokumuştum
Gözlerinden sürgünlüğü
Gözlerinden vurgunluğu okumuştum

Kaç iklim önceydi senin için
Kapadım tüm perdeleri akşamı akşam ettim
Oysa şehrin tüm sarhoş ışıkları titriyordu
Ellerim titriyordu
Camlara buğu her anıma hüzün bıraktın
Geceye zifir
Yüreğime zehir bıraktın
Kopardığın güllerde
Kızılca kıyametleri kopardın
Şimdi şiir bir kader gibi beni arıyor
Şimdi şiir bir keder gibi beni sarıyor

Kaç iklim önceydi senin için
Bütün yanağı al al şiirleri yazmıştım
Ve bütün illegal şiirleri
Önce sözlerin
Sonra gözlerin sırra kadem bastı
Ben bağrıma taş Kuran’a el bastım
Sana son şiirimi yazdığım gün
Bir görünüp kaybolan esrik cinler gibi
Kaldırımların ayaza çalan ıslaklığınca yürüdüm
Önce bir sigara sonra bir şiir yaktım
Ardıma bir dönsem ağlayacaktım.

Kaç iklim önceydi senin için
Tüm Mecidiye’yi yakmayı denedim
Oysa bir mecidiye bile etmezmiş yüreğin
…………….......... ………….Ne bileydim