Ruhum küçük bir çocuk.
Büyük kahkahaları taşıyamaz ki.
Bir mavi uğruna beyazlarım kanar.
Çalarlar yeşil bağlarımı,
Yeşeren fidelerimi,
Küçücük umutlarımı.
Kökü kesilen vicdanlar.
Uslansana, acım benim, dinlenip dursana artık.
Akşam gelse derdin hep; geldi bile Akşam; bak, işte:
Bütün kenti kapkara örtüsüyle sarar karanlık,
Kimine kaygı salmış, kimineyse mut getirmiş de.
Ölümlü kalabalık, dışardaki pis kalabalık
Devamını Oku
Akşam gelse derdin hep; geldi bile Akşam; bak, işte:
Bütün kenti kapkara örtüsüyle sarar karanlık,
Kimine kaygı salmış, kimineyse mut getirmiş de.
Ölümlü kalabalık, dışardaki pis kalabalık
İçsel yansıma, şiir ve duyarlılık, insan ve algılamanın sınırsız boyutu.
Duymak, anlamak gerek yaşamı adım adım... Çocukluğumun mavi gülüşlerini
karanlık tablolara astım. İçimde dinmek bilmeyen sızı, bilmem nasıl
anlayacağız... Güzel şiir... Kutluyorum...++
şu anlamını bilmediğimiz insanlığımızı.
Bu şiir ile ilgili 21 tane yorum bulunmakta