Ruhum küçük bir çocuk.
Büyük kahkahaları taşıyamaz ki.
Bir mavi uğruna beyazlarım kanar.
Çalarlar yeşil bağlarımı,
Yeşeren fidelerimi,
Küçücük umutlarımı.
Kökü kesilen vicdanlar.
Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
İçsel yansıma, şiir ve duyarlılık, insan ve algılamanın sınırsız boyutu.
Duymak, anlamak gerek yaşamı adım adım... Çocukluğumun mavi gülüşlerini
karanlık tablolara astım. İçimde dinmek bilmeyen sızı, bilmem nasıl
anlayacağız... Güzel şiir... Kutluyorum...++
şu anlamını bilmediğimiz insanlığımızı.
Bu şiir ile ilgili 21 tane yorum bulunmakta