hep bir masal gibi yaşadık seninle,
gerçek olmayı hiç başaramadık
ben Don Kişot oluyordum
sen yel değirmenleri
savaşıyorduk seninle
kaybeden hep ben oluyordum.
sonra sen Pinokyo oluyordun
yalanlar söylüyordun bana
burnun hiç uzamıyordu ama
ben isimsiz şövalye
sen ejderhaların koruduğu bir kalede
tüm cesaretimle kurtarıyordum seni
öpmeye hiç cesaret edemiyordum ama
sen poliyana
mutlu olacak birşeyler buluyordun illa
ben hep karamsar
imreniyordum sana
dedim ya;
hep bir masal gibi yaşadık seninle
gerçek olmayı hiç başaramadık.
sen kaf dağı kadar uzaktın bana
ben zümrüd-ü anka
masallar mutlu biterdi oysa
mutlu son enaz senin kadar uzak
bu sonu olmayan masala...
Kayıt Tarihi : 22.9.2005 18:09:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Zaten her şiir masal değil mi biraz...
Tebrikler ve sevgiler dost...
TÜM YORUMLAR (3)