Bir Masal İki İstanbul Şiiri - Özlem Çay

kenetlenmiş içi içine geçmiş gün..
gün ters kelepçe,
öfkeli rüzgarın hemen önünde,
karanlık bir ayaklanmanın
azmi var üstünde..
kırılmış fay hatlarının
belirgin izleri
kalpleri teğet geçip,
yüzlere
onarımsız oyuklar açmış..
bastırılmış acının sancısı çağlayan,
öbek öbek ihtilâl kaygısı..
...
hükümsüz senfoniler sayıklıyor
iç çerçevemin sütunları,
kent kalabalığının bulantısında
yüklemsiz manzaralar demliyor..
duvar diplerinde,
soluk ve soğuk adımlar.
tanıştığım yerlere
tanımadığım ruh perdeleri çekili..
yüz milyar insan dilinden
üç harfliler bölünüp saplanıyor,
gün! dün! aşk! döş! kor! ruh!
içimiz de katlanıp duruyor..
gri kaleler
kaçış atlası sunmuyor yıldızlara,
ekilip, biçiliyor...

yığın yığın
beşeri yükler taşıyan gemilerin
uğramadığı bir liman,
.....ıssızlık sızan sokaklar.
uzun anlatılara kısa halatlar atan;
âdemden doğan var'lıkların
yok'luk şerrini seyre dalan gözleri..
ağır ağır
kızağa çekilen umut sandalının
metanet zincirine takılmış bir ağrı dilsizlikler..

yürek sanrımı omuz hizamdan kesen,
bir çığlık koptu galata'dan..
sessiz isyanların ayak sesleri..
savunma hatlarında
.....parmak izlerim mi var?
şüphe fısıltıları kulaktan kulağa.
sıkıtığım diş kırıkları dolu ceplerim
aklımın sokaklarında
.....kanayan tırnak etlerim.
parça parça izmaritler,
dağılan şiirlerin ortasında..
kestiğim sokakları
hecelere bölüp dağıtıyor ellerim..
...
üryan duyguların kuşatma cinnetinden sıyrılıp
o ihtişamlı duvarlarında salınan,
ak duvakların tellerini söktüm istanbul!
bir bir,,
tek tek...
ellerim al al damarlarından
insan yanlarımızı zehreden kırbaçların sahibi,
o asil efendilerin şanlarını döktü
yerde ki al kanların nâmı üstüne,
gülümse istanbul..
ama bu defa,
en hoyratça yanınla
gül istanbul....⚘
.....özlem/
kasım/yirmi bir