Bir Masal Anlat Anne Sustursun Sesizliği ...

Kar tipi yağar üstüme, yüzünden saçılan aydınlık.
Avuçlarında iken yanaklarım;
Çözülür yüreğimin soğuk buz dağları.
Beşinci mevsimin başlangıcı olur;
Şefkatli dokunuşların.
Derinliklerinden orkideler, zambaklar, nergisler
Fışkırır toprağın.

Çekilir son damlasına kadar,
Damarlarımdaki kan.
İpe götürülür kabuslarımda; periler.
Ayın on dördüdür yüzün.
Bakışlarının değmediği her yer tarumar,
Her yer gurbet sıla.
Yokluğunda başlar garipliğim,
Yokluğunda gelir çalar kapımı
Hummalı yalnızlığım.
Nasıl mesud etsin ki anne?
Kokun karışmamışsa solumakta olduğum havaya.
Korkuyorum………………………………………
Bir masal anlat anne;
Sustursun sessizliğin delirten yanını.