Bir Martı Çığlığında Gelecek Ölüm

Dar vakitlere uyanmakta kızıl akşamlar
Fırtına sessizliğinde usum
Birazdan kopacak kıyametin vaveylası

Tüm gemileri yakacağım
Alev alev okyanuslar
Sert poyrazlarda indireceğim yağmurları
Söküp atacağım çiçekleri
Cam kırıklarında ağlayacak yansımalarım

Sessizce kaçacaksın kalbimin en kuytularına
Gizleneceksin

Volkanlar patlayacak dağlarımda
Her yer magma
Çatlayacak damarlarım
Kan revan içinde sürüneceğim
Umarsızca seyredeceksin bendeki yangınları

Çırpındıkça minik bir serçe duvarlarıma vuracak
Söndüreceğim ışıkları
Zavallı kelebekler körebe oynayacak
Bir boşlukta yankılanacak çığlıklarım
Usulca tıkayacaksın kulaklarını

Çöllere vuracağım kendimi
Bir akrep sokacak gözlerimden
Uyuşacağım
Kavrulacağım kızgın kum tanelerinde

Akbabalara yedireceğim
Leyla’nın leşini
Mecnun’a yeter diyeceğim
Yeter!
Unut gitsin... unut

Mavi uçurtmalarla şiirler yollayacaksın bana
Keseceğim İpini
Sam yellerinde savrulacak kelimelerin
Susacak dillerin lâl

Zemheride vuracağım güneşi sol yanımdan
Buz kesecek yüreğim
Kayıp düşeceksin yerlere
İçim dışım viraneye dönecek
Kurtlar uluyacak dolunaylarda
Baykuşlar tüneyecek kırık dallarımda

Ve
Oyalı bulutların eteğinden
Gün doğacak
Bir martı çığlığında gelecek ölüm
Can verecek ellerimde içimdeki ben…

(15/ 01 / 2010)