Bir Manaya Yormalı Şiiri - Atila Yalçınkaya

Seyreyleyip kainatı bir manaya yormalı
Ruh bedenin hanesinde neden durur sormalı
Bir ağaçta kırk bin dil var bu dil anlaşılmalı
Dönüp duran kainatı bir manaya yormalı

Zaman akar su misali mevsimlerde bir dönüm
Ruh terk eyler bu bedeni acep son mudur ölüm
Yeni bir mahşer olmalı yoksa mazluma zulüm
Kayıp giden yıldızları bir manaya yormalı

Aylar geçer mevsim biter kış kapıya dayanır
Bir kıyamet yaşar canlı ak kefene boyanır
Gafletle geçer bir ömür insan kedin ne sanır
Ölüp duran mahlukatı bir manaya yormalı

Yoktan var edilir insan Halik ona can verir
Atar dünya tarlasına bir insana çevirir
Mağrur olan azmışları birer birer devirir
Firavunu Karunları bir manaya yormalı