Bir Mahsuni Şerif...

BİR MAHZUNİ ŞERİF...

dumanlı ellerden, perçenek diyarı' ndan,
bir mahzuni şerif geçti bu dünyadan...
'' işte gidiyorum'' diyerek, çeşm- i siyaha,
bir mahzuni şerif geçti bu dünyadan...

kimi itler '' dönek'' dedi ardından,
kimileri hançarledi sırtından,
ayrılmadı halk yoluna savaştan,
bir mahzuni şerif geçti bu dünyadan...

turnalarla semah döndü semada,
bir elinde orak- başak, bir elinde sazıyla...
çul eğerli, doru küheylanıyla,
bir mahzuni şerif geçti bu dünyadan...

hiç gülmedi iki gözü, pınar oldu yaş ile...
sünni- alevi, türk- kürt, kucakladı sevgiyle...
bir yanda hacı bektaş, yüreğinde ali' yle,
bir mahzuni şerif geçti bu dünyadan...

yıllar önce söyledi '' amerika katil'' diye,
en büyük amacıydı '' tam bağımsız türkiye''...
cumhuriyet yolunda eridi bile bile,
bir mahzuni şerif geçti bu dünyadan...

'' bedenim toprağa girer, devrilir'' dedi...
'' kemiklerim yuvarlanır, sivrilir'' dedi...
'' rüzgarlara bine bine gelirim'' dedi...
bir mahzuni şerif geçti bu dünyadan...

karacaoğlan, dadaloğlu, ruhi su, aşık veysel' i,
nesimi, hasret, neşet ertaş, ali ekber' i,
hepsi anadolu' nun solmaz, gönül çiçeği,
bir mahzuni şerif geçti bu dünyadan...

o bir halk ozanı, özgürlüğün sesiydi...
kimsesizlerin kimsesi, cumhuriyet neferiydi...
cenneti adalet, azığı mazlum sevgisiydi...
bir mahzuni şerif geçti bu dünyadan...

yargı' yım yalan dünyam,mahzun kaldı şerif' siz...
mahzuni' nin ardından kuyu kazan şerefsiz...
sağır düştü bağlamam, biçare kaldım sensiz...
bir mahzuni şerif geçti bu dünyadan...