Bir Mahkum Şiiri - Yusuf Karçı

Bir yaralı mahkum gördüm,
Sadece milleti için savaşan.
Geleceği, kaybolan tutkuları…
Bedeniyse; intikamının kokusu…

Amacı; kendi dili gibi saf kalmak,
Savaşın ortasında da kalsa, tek isteği yaşamak.
Konuşurken anladım, yorulmuştu yarınlarını arayarak,
Gururuna yediremiyor, susuyordu yıldızlara bakarak.

Belki de, yıldızlara benzetiyordu insanları,
Ne kadar güçlüde olsa, ayakta kalamıyordu yıldızlar.
Senelere mahkum kalmak, yıpratıyordu dev adamı,
Fark ettim, ona baktığım da gözlerim dolarak.

Her geçen gün ölüm tadıyordu sanki,
Uyuyamıyor geceleri, düşlüyordu geleceğini.
Aklıma gelirmiydi, kendi silahıyla intihar edeceği,
Gökyüzüne soruyorum, sırada ki yıldız kim şimdi?