Bir Lokma Zıkkım Şiiri - Umut Beylik

Buğulu bir rüzgar esiyor yeniden
İçim burkuluyor sensiz
Haykırmak,bağırmak isterken
Kelimeler boğazıma düğümleniyor
Bir an nefessiz kalıyorum.
Ölüyormuyum yoksa,
Zamansız düşler kurarken
Sessizmi beklenir ölüm?
Korkmuyorum üstelik
Zaten dünyanın bir durak ötesindeyim
Ülkemin unutulmuş köşesinde
Hayallerin yaşanacak neyi kalmışsa
Onlara koşuyorum.
Oysa herşey daha yeni filizleniyor
İyi veya kötü.
Beşiklere yazılıyor fermanlar
Umutları ve Özlemleri kökünden silercesine
Dilde isyan,kalpte acı
Bedende ise şekillenmiş izler.
Açlığın ve sefaletin can pazarında
Tadına doyulmamış ana sütü gibi,
Bereketli toprağında
Çıkaramazken emeğini
Vuramaz iken kazma,küreğini
Bir lokma zıkkımı bile bulamazken birileri
Nasılda yaşanır bu dünyanın heybeti...

(21.04.02)