Bir lokma ekmek değil mi?
İnsanı, dağdan dağa attıran
Yıllarca peşinden köle gibi koşturan
Bazen sıcakta, Bazen de, kışın ayazında kavuran
Şu kamburlaşmış sırtına
Her gün yükü vurduran
Değilmiydi yüreğinde taşıdıkların?
*
Çatılmış kaşlarının arasında, kararırken gözlerin
Buruş, buruş olmuş yüreğinle, uzattığın ellerin
Darbeleri alırken, nasılda nasırlaşmıştı o ellerin
Utancından lal olmuştu dillerin
Kime sarılmaya kalsan, köşe bucak kaçanın
Sevmeye, sevilmeye hasret yüreğinle
Değilmiydi öpmeye doyamadıkların?
*
Gün gelince bak, hepsi bir bir el olmuş
İşte kararır o an tüm dünyan
Ay ışığındaki parlayan yakamozlar gibi
Birer birer kayboluyor ömründen
Gözlerinden akıtırsın inci boncuk tanelerini
Kimsecikler görmez halini, duymazlar feryadını
Ama kör olur kalp gözleri
Görüp, duyanlarda bakar geçerler
Olmazlar bir yarana merhem
Çünkü merhemin de vardır bir bedeli
Onu da senin için harcamak istemezler
Çünkü sen ve senin gibilerden
Bir gram yağ çıkmaz azizim,
Üzülme boşa, bekleme kimseden
Değilmiydi kırmaya kıyamadıkların?
*
Sen bir reklam aracısın bunlara
Olamıyorsan bir reklam, kalmamıştır yaşama hakkın
Sen yine de üzülme be
Sen, seni seven, sana nefes veren, ruh veren
Sana asıl rızkı veren
Sen sahibine yönel
Sen Hak’ka yönel
Hep ondan iste
Değilmiydi, ne çabuk unuttun, kula kuldan gelmeyecek faydanın?
Kemal’eren/Kemal Berk
22 nisan 2020
Kayıt Tarihi : 10.9.2020 22:49:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!