Bir Lokma Ekmek Bir Ömür Kadar Pahalı

Maden iscileri cesur insanlar,
Yavrularina yuvalarina
Bir lokma ekmek götürmek icin
Daha attiklarin ilk adimlarinda
O gün icindeki geceye,
Diri diri mezarda kalmayi bu sonu göze alanlar..

Yüzlerin kömür karasi, alinlarindaki ay isiltisi,
Herkesin göze alamayacagi ekmek kavgasinda,
Tastan ekmegini cikarmaktir cabasi.

Umutlarinin yolu gitsede ölüme,
Vicdanlarinin her zaman rahatligi sakli.
Siralanmis önlerine duyulmuyor haykirislari,
Duyulsada yetmiyor care ölüm takmis kancayi.

Susturuyor dillerini yavas, yavas, bu elmasin kiriklari
Kesiyor canlarini,
Alinlari kara degil bu kara yüreklerinin nuru.

Zaten hayatta önemli olanda,
Alinlarda yikandikca akan bu emek karasinin altinda,
Terlerin billur damlasinin olmasi...

Ucuz degil yasamak,
Ekmek kavgasinda yol pek engebeli.
Cünkü bilinmeli,
Bir lokma ekmek iste, bir ömür kadar pahali..
Bu koca yürekler baska ocaklari isitmak ugruna,
Söndürüpte gecti kendi ocaklarini..

10:06 14.05.2014