Bir lokma Ekmeğin Şiiri - Kemal Berk

Bir lokma ekmeğimin
Elimde ki nasırı,
Gözümdedir hep nuru,
Yüzlerimi güldüren, tatlı bir güldürüşü vardır.
Ekmek nimettir diye, katlandım her bir kahıra
Olmadı asla,
Ne yüzümde eğrilik, nede yüreğimde karası
Aldığımız terbiyeyle
Elif gibi dik durduk, eğmedik boyumuzu, eğmedik, eğdirmedik baş aşağı
Sadece Hak huzurda eğildik secdelerde
Helali bilmeyenler, her gün takla atarken
Sahte yüzlü herifler,
Eğilip el etek öperken, güler oldu, güçlü olan yüzlere
*
Ekmek kapısı bu, ekmek kapısı beyler
Şakası yok bu işin
Helalinde baktık her işe, helalinden el attık
Bazen lağım çukurlarında
Bazen en derinlerde
Bazen de elimizde keserle çekiç, yükseklerden bakınır
Bazen alnımızdan akan terle, her an ölüm korkusu
Ya ayağım kayar, ya da sıkışırsa derinlerde şu gaz
Katlanarak ter dökmeye alışkınız
Hayat, yaşamla ölüm arasında gider gelir
Yürek mi dayanır hiç buna,
Bilerek, kazılmış mezara girmek
*
Varsın olsun be
Elimiz, yüzümüz, üstümüz olsa da kara
Çalmadık, çırpmadık, haram yiyenler gibi olmadık maskara
Onlar tapmışlar dünya malına
Biz erişelim manevi zenginliğe
a*
Hey beyler, ölüm var ölüm, bir de hesap günü var
Ne hak yedirelim, ne de bizler yiyelim
Alın terinin hakkını vermeyen namertler
Meydanlarda gümbürdese de
Sesimi duyup da, sağır sultan olanlar utansın
Bizi bu namertler sevmese de
Bizler helal yiyen, helalinden kazanalım,
Alın teri döken sizler, eşiniz için, çocuklarınız için sevenleriniz içim
Çok yaşayın
İnsanız, insan deyin
Hak yolda gidenleriz
İnsanlığı bilmeyenlere, insanlık dersi verin

Kemal’eren Kemal Berk
8.1.2021