Kanatları yaralı bir kuştur avazım.Yalnız ağaçlarda dinlenir ve yine dolaşır usanmadan pamuk kulakları.Avcıların menzilindedir her an ve yüreği kurşundan dökülmüştür artık.Göçmez, yemez, içmez bir kuştur avazım...
Gecenin zifiri koynunda kabuslar titretirken bedenimi, penceremden süzüm süzüm süzülüp omzuma konuverir.Kulaklarıma umudu fısıldar törpü törpü acıtılmış gagasıyla avazım.
Şubat soğuğunda doğmuştur ve ölü karanfillerden örülü yuvasından uçmuştur ilk kez.Kar beyazıdır yüzü ve buz mavisidir gözleri.Korkusuz, uykusuz, dostsuz bir kuştur avazım.
Canpolat PakKayıt Tarihi : 25.4.2010 16:49:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!