Bir Kuş Kadar Hafif Şiiri - Gülşen Ağır

Karanlık bir gecede
Bir nefes uzağımda
Çırpınan bir ışık parçası gibi,
Bir şarkı duyuyorum radyomda.
Beni özleten,
Burkan,
Ağlatan,
Düşündüren.
Ve korkunç derecede,
Ağlamaya hazır bir şekilde,
Sarılıyorum bedenime.
Nasıl düşünmeyeyim ki;
Gecelerle birlikte,
Artan acım,
İçimdeki eziklik,
Hayata bir anlam verdirmiyor ki.
Üstelik aklımda bir tutam soruyla,
Ve bedenimi,
Yıldırım ateşiyle dolduran arzularımla,
Fedakar bir sevgilim,
Hayatıma adını veren bir sevgilim,
Neden olmadın?
Yığınla sözüm var sana,
Nasıl olmasın ki?
Dinmek bilmeyen acılar içindeyim.
Acının diş izleri,
Ve çatlatan nabzıyla,
Islandı gözlerim.
Yüreğimdeki bu yara,
Olur olmaz bir yara değil, derin.
Cana değince acı verir.
İnsanın kanını emdirir.
Kalbimi bir göz yaşı gibi
Ağırlaştırdı acılar.
Bağırsam evdekiler uyanacak,
Bağırmasam nefesim tıkanacak.
Ağzımı dolduran feryat,
Çırpınıyordu çıkmak için.
Nasıl çırpınmasın ki?
Sevgim çiçekler kadar narindi,
Irmaklar kadar berrak.
Şimdi sevginin çevresine kir birikmiş,
Ve iyi niyet kan içinde.
Sevgi adını değiştirmiş,
Bencillik, zevk, heves olmuş.
Gözyaşıma nefes veren acılarım.
Nasıl olmasın ki;
Hayal ettiğim sevinçlerime,
Aşkıma mutluluğuma ulaşamadım,
Sevgilim diyemedim,
Yağmura, tepelere doyamadım,
Bir yudum sevgi içemedim.
Hayat bana lekesiz bir kelime iken,
Şimdi alabildiğine lekeli.
Ve şimdi gözlerimde yaşlar,
Hıçkırıklarım uyur gibi derin.
Bir kuş kadar hafif geliyor ağzıma,
Ölüm kelimesi.
Nasıl gelmesin ki;
Bütün zorluklar,
Karanlıklar bile,
Seni kalbimden alamazken,
Sen başka hevesler peşindesin.
Ve beni hatırlamazsın bile.....
Sevgim mahzun,
Senden ayrılık bir acı,
Ve....
Dakikalar, saatler, günler geçtikçe,
Adım adım yükseliyor,
Dağlıyor yüreğimi.
Bir kuş kadar hafif geliyor ağzıma,
Ölüm kelimesi.
Ve bu hafiflikle,
Uçmalıyım buralardan, gitmeliyim.
Ve sen hatırlamazsın bile....