Bir kuş düşün Efendim Kırmışlar kanadını!

Senin yetim kalbini bir görse zulüm titrer
Yıldızlar parçalanır kuytuda ölüm titrer

Aşkın sıyırdı arzın simsiyah kaftanını
Yedi kat göğü geçip dolandın dört yanını

Bana güller getirdin güllerin tanımından
Ürperdim yola düştüm Kıtmir gibi ardından

Yıkılır iskeletim kaybedersem izini
Çünkü bir sen geçersin Müntehâ‘nın gizini

Gül doladım yoluna aşkınla yana geldim
Seni içimde bulup şimdi ben sana geldim

Kokun yürüyen kervan takılmışım peşine
Rahim bir esintidir rastlanmaz bir eşine

Rezil-rüsva olmadan bu kırılgan yangında
Yüzünü arıyorum kendimin sonsuzunda

Seni bilmek, anlamak sırrın sırrına koşu
Gül uyruklu çağrındır dümdüz eder yokuşu

Açık vişne rengiyle bir zaman kanıyorsa
Adınla güzellenir, güne duran ne varsa

Kırık ve kırgın ömrüm muhâlin esiridir
Üslûpsuz bir paydanın bayağı kesiridir

Nerde yitirdim bilmem uygarlık kimliğimi
Medine‘nin kuşları getirin dirliğimi

Bir yabanî tenhayım gün’e açtın beni sen
Bahar yağmurlarıyla ah bir dönüp de gelsen

Kalbimde gamın kurdu sırtımda sancım azık
Kırılmışım zamana her yumağım dolaşık

Sonsuz kıraç toprağın göğsünde bir zemheri
Ne çıkar mevsim kışsa yüreğim harman yeri

Kanamakta muttasıl dermân arar bu gönlüm
Uğrunda fedâ olsun arta kalan üç günüm

Gül kokan şehrâyini yükleyip hayaline
Gittin ışık da gitti zamanın vay haline

Bir renk yangını gibi gidişin alevdenmiş
Bir su gibi eriyen zaman bir mermer tenmiş

Kuru ayaza kaldım çârem yok ki ölüme
Yumuşak gülüşünden yağmur yağdır çölüme

Gönül hırkam yamalı çöktü ruhumun damı
Cür ‘etimi bağışla kim duyar imdâdımı

Ceylan oldum dağlarında anarım ben adını
Bir kuş düşün Efendim kırmışlar kanadını