Bir Kurultay Konuşmasından

Bu bir divan
mümkün bir at
doğru ve ağır
iki beyaz el

bunlar aşık adamlar doymazlar
güvercin rengi adımları bunların
bazan bu Sultanahmetlere
bazan bu Ayasofyalara
yürüyüp yürüyorlar

kimileyin bir harputta çok net
kimileyin herkes kendi mersininde
öykülerini ilkyazlayıp ilkyazlıyorlar

bunlar aşık adamlar doymazlar
suyun belleği bunların belleği
o haliçlerde her ekim sabahı
saçlarını yıkayıp yıkıyorlar

bir istanbul'u bu göğe sığdıramayıp
o alır ceketimi giderimlerde
icazetsiz bir gülü sapına kadar
teşhir edip teşhir ediyorlar

bunlar aşık adamlar doymazlar
her sözcüğe bir devlet verip
her mazgala bir şiir
asıp asıyorlar

sen tam ellerime bak
ben beyaz beyaz büyürüm.