Kırk yıldır ticaret hayatının içindeyiz. Ticarette kâr zarar kardeştir derler, abilerimiz... Kazanmakta var kaybetmekte... Gün olur öyle güzel iş ve para gelir, o size bir hafta yeter,gün olur bir haftada kazandığınız para, sizi bir ay belki üç beş ay besler, gün de olur, bir haftada evinize ancak bir çorba parası götürürsünüz...
Öyle insanlar ile teşriki mesaileriniz olur ki öyle insanlar tanırsınız ki kimini yüreğinizin orta yerine koyar, kimine de keşke hiç karşılaşmamış olsaydık, dersiniz... Bizler küçük esnaflar elimizin emeği ile bileğimizin gücüyle geçinmeye, hayata tutunmaya çalışan insanlarız. Memur ya da işçiler gibi bizim sabit gelirimiz yoktur. Çok şükür kendi yağımız ile kavrulmaya çalışıyoruz... Dürüstlük ön plandadır, her zaman. Ayıplı mal satıp da parayı cebe atmak bizim şanımıza yakışmaz.
Çok meslektaşımızdan ağzımız yandı, hala da zaman zaman yanar az da olsa... İsimlerini ayrıca zikretmeye gerek yok, bir çokları ile ahirete kaldı zaten hesaplaşmamız, sağlık olsun.
Adamın biri girer içeri, elinde ufak bir tamir işi, yaparız yüz lira uzatır, kasa da bozuk para da yok. Uzaktan sahte olduğu da az çok belli... Vereceği para üç beş lira, tabi bir de bana ittirir ise yüz lirayı doksan beş lira alıp çıkacak... ''Kalsın kardeşim kalsın sonra verirsin.'' diyorum dehliyorum gidiyor... Çevre de on tane de aynı meslekten dükkan var, bozdurup da bir koşu geleyim demiyor, arkadaş...
Tamamını Oku
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta