Bir Küçük Umut Şiiri - Burak Bozan

Bir küçük umuttu bizi birbirimize bağlayan. Ellerin ellerimin içindeyken gözlerimiz ile konuşabilmek, nefessiz kalıp o an, sanki zamanı durdurmak, sanki mutluluktan ölmek, sanki bir mucizeyi yaşamak, sanki miraca yükselmek gibi bir şey yani.

Mesela seksenlerde darbeden sonra metrise almışlar da beni, aylar sonunda izin vermişler ve sen görüşe gelirmişsin gibi. Bir damla hayat gibi. Jandarmalar tepemizde dikilirken tek kelime edemeden yaptığımız konuşmalarımız ve gözlerimizden dökülmesine engel olamadığımız birer damla yaş. Ben ''gelme artık ben çıkamam buradan canlı'' demek isterken sen ''sus sakın deme öyle'' dermiş gibi bakardın.
Bir küçük umuttu bizi birbirimize bağlayan. Sessiz, vakur ama bir o kadar da mutlak bir inanç.
Yani: Bir gün o küçük narin ellerini avuçlarımın içine alabilme ihtimali.