Bir Köpekti Ama Şiiri - Erbil Kutlu

BİR KÖPEKTİ AMA

Köpeğin özgürlüğünü engelleyen bir tasma hep vardır.
Başıboş dolaşsa da sokaklarda,
Yemeğini arasa da çöp dolu torbalarda,
En neşeli anında ezilivermesi çok olası,
İstemeden kıydım bir tanesine zira…

O çok sevdiğim Haliç’in kıyısında,
Geceydi, çokta hızlı değildim,
Arkadaşımda, bende mutluydum,
O hayvancıkta mutluyu ve koşuyordu.

Bir anda beynim ateş ateş yandı.
Bir cana son vermek mi?
Bilmezdim bu kadar olduğunu acısının!
Üç varlık bir anda sustuk dünyaya,
O cesedi takip ettim uzun bir süre aynadan,
İçimden bir şeyler koptu kaldı orada, hissettim…
Sonra kesildi elim kolum, durdum.
Yaşayışın anlamına tekrar nail oldum.
Bir derin nefes çektim içime,
Unutmak için yoluma devam ettim.
Suçu hep ona attım, aşağılıkça!
Savunacak hali, kimsesi yoktu artık,
Rahatladım mı?
Artık o ne demek ise, bilmiyorum…

14 Haziran 2008 Cumartesi – 04.10