Bir kız elimi tuttu Şiiri - İsmail Detseli

Gençliğimde ilk defa bir kız elimi tuttu
Ne ben onu unuttum ne o beni unuttu
Göz göze geldiğimiz an bana sevgiyle baktı
Ne ben onu unuttum ne o beni unuttu

Onu tanıdığımda çıtı pıtı bir kızdı
O günden sonra bana bir çok mektuplar yazdı
Bazen tatlı bakardı bazı kereler kızdı
Ne ben onu unuttum ne o beni unuttu

Fabrikada çalışırdık bakışırdık göz göze
Yemek paydoslarında konuşurduk yüz yüze
Fırsatını buldukca otururduk diz dize
Ne ben onu unuttum ne o beni unuttu

Ben onu tanıdığım sene altmış sekizdi
İlk sevdiğim yılların şehri güzel izmirdi
Gençlik çağlarım idi bende delikanlıydım
Askerden yeni geldim çokta yakışıklıydım

Ayrılmam icap etti benim bir gün o işten
Hatta uzun bir süre uzaklaştım izmirden
Ayrılık bizlere o an acı gelmişti zehirden
Ne o beni unuttu ne ben onu unuttum

Görmedim onu bir daha gelin gitmiş aydına
Kalbi çok temizdi onun ermiştir muradına
Mutluluklar dilerim oradaki yuvasına
Ne o beni unuttu ne ben onu unuttum

Dayım ile yengemi kıza dünür gönderdim
Babası vermem demiş istanbuldu işyerim
Veririm bir şart ile izmire gelsin demiş
İşler sarpa sarınca derin aşk sona ermiş

Söyleyemem ismini o bende gizli kalsın
Şiir kitaplarında arayıp beni bulsun
Ona eski saygım var yuvası mutlu olsun
Yolumuz ayrı düştü artık beni unutsun

20/04/1975 KÖY