Bir Kış Günü Şiiri - Güliz Ardilli

Saat sabahın altısı,
Soğuk bir aralık günü başlamakta.
Suçluluk rüzgarları esiyor yine,
Kuru, kırık dallar var yüreğimde,
Diken gibi batan canımı acıtan.
Bu fırtına ne zaman diner?
Ne zaman bahar gelir yeşerir dallarım bilinmez.
Garip bir ağaç gibiyim ben,
Sonbaharda yapraklarımı döktüm.
Belki de fırtına kar getirir.
Her yer bembeyaz olur yine, tertemiz, lekesiz.
Beyaz bir örtü her yeri kaplar, kapatır.
Geçirir tüm gamları kederleri,
Bir milat, yeni bir sayfa, yeni bir başlangıç gibi.
Soğuktan donduran kar bile bir sıcaklık taşıyor sanki.
Kardan adamları ve neşeli çocuk cıvıltılarıyla ısıtıyor içimizi.
Şimdi yağan karı kucaklamaya hazırım.
Baharda yine çiçekler açacağım.

11 Aralık 2010 Cumartesi 18:20 / İstanbul