Bir Kış Akşamı Şiiri - Kemal Cebeci

Bir kış akşamı dışarıda kar yağıyor
Bir hüzün çöktü içime bir üşüme
Bizim başımızı sokacak bir evimiz vardı
Ya dışarıda olanlar soğukta kalanlar istemeksizin
Gökten süzülen bembeyaz güzellik bana hoş,
Ama onlara ızdırap ve acı dolu günler demek ne yazık
O güzelim kar yağışını zevkle izleyemiyorlardı bile
Kadermi yoksa kendi adaletsizliğimiz mi bu
Hani derlerya biri yer biri bakar kıyamet ondan kopar diye
Birimizin sevinci birimizin hüznümü olmalı sizce
Aslında dünya nimetleri o kadar çok ki bir bilsek
Bir bilsek paylaşmayı hepsi benim olsun demekten öte
Bir gözü doymazlar ordusu olduk şimdilerde hep bana hep bana
Gemisini kurtaran kaptan dercesine hiç umarsız
Oysaki paylaşmak ne güzel şeydir ne yüce bir duygudur
Komşusu açken tok yatan bizden değildir demiş
Ne güzelde demiş insanlığa PEYGAMBERİMİZ
Kim ister soğukta aç susuz başını sokacak bir evi bile olmasın
İyi günde dost olmak kötü günde yok olmak mı lazım.?
Niye kendimiz için istediklerimizi bir başkasına layık görmeyiz
İyi günde birlikte gülmeyi kötü günde yara bağlama borç bilsek
Borç bilsek insan olarak, bugün ona yarın bana diyerek
Kısacası kim çeker derdi bilse kim çeker dostlarımm..

17/02/2012 zonguldak /ereğli