Bir kere yakamı tuttu şu felek

Bir kere yakamı tuttu şu felek
Her anımda beni gördüde gördü
Bırakmadı kurtulayım elinden
Beni dertten derde sürdüde sürdü

Çaresiz kalmışım naçar elinde
Yaşamadım bir kez kendi halimde
Türlü türlü engel koydu yolumda
Karşıma dikilip durduda durdu

Bunca yükü benim üstüme örttü
Çektikçe dertlerim dahada arttı
Kendi kantarıynan şöyle bir tarttı
Daha yetmez deyip verdide verdi

Hayatın zehiri doldu içime
Koydu beni hep biçimden biçime
Anlamadım bu dünyada suçum ne
Kolumu kanadım kırdıda kırdı

Çekiçoğlu başa gelen çekilir
Ağladıkca gözden yaşlar dökülür
Daha yarı yolda belim bükülür
Felek beni erken yorduda yordu

17,12,08