Bir Kentin Yüreği Şiiri - Elif Farukoğlu

Seni düşünüyorum...
Aramızda mesafeler
Doğu - batı farkından ötürü erken gelen gece
Ve yağmurla toprak kokusunun karışması
Eşliğinde dolunay, yıldızlar en parlağından
Alkol olmaksızın sarhoş olmak
Varlığı ile yokluğu belirsiz bir adam
Ve aşk
Getirdiği ve götürdükleri
Yaşam, huzur ve şiir

Yaşlı bir adamın gözlerindeki sevgi
Arada kalmış ve yıkılmaya yüz tutmuş ermeni evleri
Ve sokaklar
Arnavut kaldırımlarının çığlıkları
Ağlıyorlar yarım kaldıklarına
Yarı apartman ve yarı taş evler

Eski binaların kokusu
Ve gerçek anlamda geçmişin izlerinin silindiğini görmek
Birer birer
Hissetmek çocukluğunu yeniden
Doğallıkla delilik arasındaki ince çizgi
Ve hüzün ve ölüm ve tekrar aşk

Aşk
Yalanla gerçek arasında kalmış bir duygu
Sarılmaya korkan, bağlanmaktan utanan bir nesil
Özgürlük ve dürüstlük...

Yalan, olmamalı yaşamında insanın
Kandırmamalı ve kandırılmamalı
Yorgun düşüp uyumalı insan her gün
Bugün de bir işe yaradım demeli

Huzur böyle bir şey olmalı
Ve uyku hissettirmeden gelmeli
Kitap okurken ya da
Televizyon seyrederken
Veya yolculuk ederken geldiği gibi
O derin ve sonsuz olan..

Ve kan, akarken damarından,
Kalbin atarken bir şeyler fısıldamalı sana
Sadece dum sesi olmamalı duyulan

Biliyor musun?
Bir gün gidersen
Bunları ona yazdım diyeceğim.
Garip,
Ortada gitmen için bir neden yok
Gitmemen için olmadığı gibi

Öyle işte...

(Kars - 040712)