kangaldı ilk köpeğim
çikolata severdi
şimdiki ise çoban
her eve geldiğimde
oyuncağı ağzında karşılayan
ara sıra beraber dondurma yeriz
ben dondurmasını o külahını
düşünüyorum aslında
çocukken mi yalnızız daha çok
büyüyünce mi
yoksa hiç büyümedik mi
ya da hiç çocuk değil miydik
aslında bize olan neydi
hala sokaklarda hoplayarak yürüyebilirim
ip sallasalar gider atlarım
kiraz ağacının dallarına çıkarım yine
köpeğimle koşarım çimenlerde
yanılıyoruz hepimiz
büyüyen biz değiliz
aksine küçülen kalbimiz
(14.8.2009)
Kayıt Tarihi : 14.8.2009 19:31:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!