bu kenti
elimde bir demet yaseminle
taşıyabilirim belki...
papatya tarlalarında
açtı açacak hüzün...
sensizliği
bir nehir gibi soluyup
ardından
derin bir nefesle
fırlatmalıyım ta uzaklara...
acıyan bir yerimde
mor güller açıyor istemeden
açmadan soluyor yaprakları
solup dökülüyor...
bu kenti
silinen yüzünle
bir daha gezmeliyim
ama bu kez
elimde kırmızı karanfillerle...
Kayıt Tarihi : 28.11.2008 23:42:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
papatya papatya acmak icin gonul bahcende,
bir demet yaseminle tasidigin sehrin isiklarini sondurdum,
isil isil bakislarindan yildizlara bakmak icin...
bu kenti yeniden yaşamak mı...
Barış ile sevgi ile ...
Güzeldi, kutluyorum ...
TÜM YORUMLAR (2)