Bir Kendine Yabancı Şiiri - Döndü Dülger

BİR KENDİNE YABANCI
İnsan kendi bilir, en derinde ki yaralarını,
Yüreğinin darmadağın olduğu anlarını ,
İçinde ukde kalan yanlarını,
Umutla, umutsuzluk arasında dokuduğu gelgitli sancılarını.
Bir kendi bilir yaşadıklarnı,
Bir kendi bilir sakladıklarını.
Bir kendi bilir feleğin eleğinde un ufak olduğu yıllarıı,
Bir kendi bilir yandığı ateşin narını.
Devasını da en iyi bilir bilmeye de,
Herkesi kucaklayan o kolları
Bir kendi gönlüne çare bulamaz, bir kendine uzanmaz,
Herkesi sarıp sarmalayan sevgi dolu yüreği,
Bir kendine yabancı, bir kendine dokunmaz.
Acıya giriftar olan ömrü,
Herkesi ağırlar, derman olur da,
Bir kendi hüznünü uğurlayamaz.
Adanmış bir yürek taşırsa insan,
Herkese el pençe divan durur,
Gökyüzünden yıldızlar etrafına saçar da
Bir kendini çaresizliğin pençesinden kurtaramaz,
Merhemini bilir bilmeye de,
Varamaz, yaklaşamaz, ulaşamaz.
Bir kendine naçar kalır,
Bir kendi derdine şifa bulamaz...
Döndü Dülger