Bir kefen , Bır Devran Şiiri - Melike Ca ...

Yavaşça açıyorum kendi gölgesine gömülmüş
Eski ve de tozlu defterleri.
Dişlerimle bedenime işlenmiş dikişleri söküyorum.
Benim dengim yoktu o sayfaların gösterişinde .
Süslü ve de şişkin hayallere kalmamıştı saygım.
Geceye bıraktıklarım
Sadece bir tanı bile deviremeden üzerinden
Yığılı vermişti solgunluğa.
Hiçbiri benim varoluşumun eşrefi ile bir değildi.
Sadece bir gecenin ardı geldi,
Gün doğdu
Ve açtım gözlerimi.
Ayaklarıma sıkıca dolanmış sarmaşıklarla uyandım.
Çığlıklar vardı, ölü çığlığı
Ellerimde ,adamın soğuk elleri vardı.
Dirildim , dirildim ki
Her şey soğuk ve gri
Ölmüştü...

Geceleri ,rüyalarımın yanında ,sessizce
Bir kefen işliyorum .
Bir devir için bir kefen gerek.
Ne saygım kalmış ne de sevgim
Hiçbiri dengim değildi benim .

Gölgesine sokulup sözünü dinleyemem
Varsın varlığım silinsin , varlığının yanında .
Ancak saygım kalmamış soğuk ellere,
Ölülere...
Hiçbiri dengim değilmiş benim.
Bir kefen Bir devir demektir
Eşiğinden Devran kokusu esen her yer
Benim istikametim .