Bir Keder Muhtırası Şiiri - Serap Demirtürk

Şiirimi bir yabancı okuyor,
Şiirimi bir yabancı öpüyor.
Sanki erimedik aynı kapta,
Gözlerimin akı,
Sanki yok olmadı gözlerinde
Ve sanki
Kayıp gitmedi ellerinde ellerim…
Şiirime el gözler bakıyor.
Okuyor,
Okuyor,
Okuyor
Ve birkaç damla,
Gözyaşı oluyor gözde;
Nedense…

Dün gölgesini gördüm şiirimde
Geziniyordu kendince;
Ne arardı, bilmem ki…

Ölüler yıkanınca teneşirde
Arınır cümle dertlerden;
Dert değildi, tendi.
Bilemedi…

Nasıl bir iştir ki
Sıyrılıp gider, giden
-Ruh gibi- gönülden…
İzinsiz gelir,
İzinsiz gider…
Eritir, tüketir.

Belki de ondandır
Ölüme kılıç çekmesi ayrılığın.
Nefesinin ölmeyip
Sadece sırtının dönük olduğunu bilmek
Ve asla saçlarında hissetmeden esişini
Yanmak, bundan ah çektirir insana.

Ömrü yokmuş,
Bir sigara kokusu kadar
Sevdaların.
Sigara mı olsam ne…

Hadi açın camları;
Çıksın şu duman,
Şu koku,
Şu anılar…
Açın şu mezarı,
Ölmeden ölmek ne!
Açın da
Koyayım saçlarımı,
Ellerimi,
Ayaklarımı…
Sadece
Ya yüreğimi
Mezar taşı yapın
Ya da gözlerimi ki
İnatla kalan,
Anlasın:
Hayatın anlamı,
Görmek ve duymakta.

15 0cak 2010
01.30

Serap Hoca