Bilmiyorum neden, neden tüm bunlar … Bu koşuşturmacalar, bağrış çağrışlar… Nedendir bilmem tüm bu kalp kırmalar. Neden…
Dün evet daha dün, şu kapıdan neşeyle giren, şakalaşıp coştuğumuz, kızdığımız birbirimize neredesiniz … Ölüm nasıl olup ta sarıp sarmalayabiliyor sizi.. Nasıl … Aklım almıyor bir türlü..
Beni kör kuyularda merdivensiz bıraktın,
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Devamını Oku
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
insan ; yanlız doğar yanlız ölür ve yaşamında ki yanlızlık hakikatinin üstünü örten çevresinde büyük bir emekle ediniği benlerdir.işte her ölüm emekle var ettiğimiz sığınaklarımızın tek tek çöktüğünü görmek özde yine yanlız olduğumuzu görmek böyle acı veriyor.
Ben, ben savaşımımı verdiğim günlerden bu yana öyle çok benler kaybettim ki.. Oysa kazandığım benler nerede şimdi… Siz neredesiniz…
yazdıklarıınızın tümünü okumak isterdim...
ve okuyacağım...
saygımla
mustafa yılmaz
ant+10
Bu şiir ile ilgili 2 tane yorum bulunmakta