Ne konuşmaya gelir yağmur ne de susmaya...
Göğe dikip gözümü geldiğin yere baksam.
Gururum tövbe edip el vermiyor kusmaya...
Bedenime düştükçe ben de içime aksam!
Sen ki gelen en yakın, Özlenen'den bir kaç iz.
Açıp göğsümü sana nasiplensem rahmetten.
tozlu bir şemsiye durur
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Devamını Oku
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
aşıkın gözyaşı gülün terisin
insanlığa rahmet gözün ferisin
selam ve muhabbetle..
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta