Bir Katre Kızıl Gül Şiiri - Mehmet Çoban ...

Şu acı dolu yaşam, beni yenerse
Bir gün ömrüm tükense, çeker giderim
Zalim tanrılara naz, gurur yapmamdan
Çılgın bir nehir gibi akar giderim

Dünya'da umudum, nefesim tükense
Pılı pırtımı sırtlar, öyle giderim
Yâr "artık bu sevdamız tükendi" derse
Sıkılan kurşun gibi, çeker giderim

Ölüm gelmiş, ölüm benden can istese
Ben, göğüs kafesimden çıka giderim
Bir katre kızıl gül, benden dil istemiş
Yassklı dilimi yüklenir giderim

Beyler oturup bana ferman yazmışlar
Yıkılmadan, çeker idama  giderim
Ne çığlığım duyuluyor, ne iniltim
Aldırmadan yağlı urgana giderim

Gülüşü bahar, bakışı bahar sevdam
Gül vermese, başımı alır giderim
Ağıt olur coşar, mecnun olur ağlar
Sel olur akar, ummanlara giderim

Özgürlüğe açılan tüm yüreklere
Tüm sevdalara umut olur giderim
Yıldız, mehtap olur geceye serpilir
Ben bir nebze umuda canla giderim

Mehmet Çobanoğlu
01.02.2022
İstanbul