Bir Kasımpatı Daha Düştü Dalından

Halka bakışı, halkın içinden;
Sade kimliği, mavi gömleği,
Başında kasketiyle,
Bir zarif devlet adamı.
Türkiye’min Ecevit’i

Dile bile kolay değil,
Yarım asır siyasî mücadele
Gel de unut bu hizmeti.
Emeği sevgiye kattı
Dağıttı köye kente.
Bir saygıydı işçiye,
Grev hakkı, toplu sözleşme.

Halkın umudu,
“Ak Günler”e çağrıydı
Şahzade Nine koydu adını.
Dağa taşa yazıldı,
Türkiye’min Karaoğlan’ı

Tevazu, hoşgörü, nezaket
Ve çok ince bir hitabet.
“Sayın” kelimesi siyasî,
Siyaset zarif oldu sayesinde.

Gerekliydi bu çıkışlar
Dayatmalara karşı.
Dinlemedi Amerika’yı
Ekildi haşhaşlar,
Emretti “Tatile Çıksın Ayşe”
İşte böyle tanıdı
Barış Harekâtı emriyle
“Kıbrıs Fatihi”ni dünya.

Bir duygu adamıydı,
Ressam annenin şair evlâdı.
Sanatla süslü ince ruhu
Çiçeği, böceği, toprağı, suyu
Ve insanı……
Hep sevdi hiç bıkmadı.

Daktilosu olurdu gazetecilerin
Daha çocukken alınmıştı.
Ne sevmişti Erika’yı,
Onunla yazardı aşklarını
Yudumladı şekersiz demli çayını.
En romantik âşık Ecevit
Ve sade, sadık, mükemmel aşkı
Biricik Rahşan’ı

Tutan, tutmayan partisini
Esirgemedi sevgisini.
Neden mi?
İlkeli duruşu, dürüst karakteri,
Vatanı, milleti,
Bayrağı, Cumhuriyeti,
Alabildiğine sevişi vardı.
Daha ne olsun……..

Duaya durdu ak güvercinler
Rehber olsunlar diye cennete,
Ötelerde bekleyen beyaz melekler.

Bir kasımpatı daha düştü dalından.
Rızamız O’nunla,
Teşekkürümüz var azığında.
Elimiz, dilimiz duada
Dileriz rahmeti Mevlâ’dan.

Saniye Sarsılmaz