Bir Kartal Çığlık Atar

Zemheri en sert hışmıyla
Geçiyor kendi mevsiminden
Çalıyor mayasını en soğuk rüzgarıyla
Derelerin, çayların kıyılarına
Fırtınalar koşuyor en hızlı nefesleriyle
Yüzü ağarmış dağların sarp yamaçlarından
Birtek yeşili masum ve suskundur
Gövdesinde gövde gizleyen ormanların
Bir kartal çığlık atar
Av vakti gelmiştir o an
Duyulur kafkaslardan sesi
Yüksek kayalar yankılanır birden
Hayat bir candır
Seyre dalar gökyüzünde süzülen kartalı
Aniden bir uğultu kopar süzülen kanatlardan
Biçaredir av
Kalbi hızla koşar korkudan
Av zaten avcı içindir
Hayat desen öylece bitmiştir
Ömür çok uzun yıllara yürümeden