Bir karınca yükü gibi
Taşıyorum dünyayı omuzlarımda
Kollarımın yorgunluğu
Taşımıyor taze bahar dallarını
Dünyanın kiri bulaşıyor ellerime
Sitemkar bir bakış oluyor
Dost yüzleriniz…
Oysa ne çok isterdim
Bir an bile bırakmadan
Ellerinizden tutmayı
Ne çok isterdim bir bilseniz
Pırıl pırıl sabahlara uyanmayı
Bir sözle, tebessümle
Çok uzaktaki dostların yaralarına
Merhem olabilmeyi.
Bir karınca yükü gibi
Taşıyorum dünyayı omuzlarımda
Önce dostlar kayıp gidiyor
Parmaklarımın arasından
Sonra gökkuşağının yedi rengi gibi
Akıp gidiyor ömrümden günler
Akıp gidiyor,
Küfreder gibi
Karanlık perdelerin ardında yitirdiğimiz
Güneşli sabahlara…
Nisan 2010
Melih CoşkunKayıt Tarihi : 11.4.2010 17:26:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hayat geçer, ömür akar ama güneşli sabahlar da karanlık günler gibi geri gelirler bir gün...
Sevgiyle kal...
TÜM YORUMLAR (3)