Bir avuç hayale sığdığım zamanlardı.
Kar yağardı Erzurum'a.
Üşürdü çocukluğum...
...
/Dört yanından ayıp ile çevrili.
Bir sırça saraydı hayat.
Çoğunluğun uzaktan seyretmeyi yeğlediği.../
‘Kafeste büyüyen kuşların uçmayı hastalık sanması gibi...'
Okul yolunun ayaza kesen soğuğunda
Kırmıştım tek tek.
İçimin kiremitlerinden sarkan buzulları.
Parmak uçlarımda kan kütleleri...
İki dudak arası bir ömre
Hüküm giymişlerin ülkesinde
Zaman,
Derinlerinde kavruk isyanları kaynatan
Durgun bir göl yüzeyiydi .
Acziyetin toprağını
Azmin tırnaklarıyla kazırken keşfetmiştim
Varolmanın dayanılmaz hazzını.
Mümkünü olmayan hayaller kurarken inatla
Can yürürdü damarlarıma.
Isınırdı gözyaşlarım.
Düşen her kar tanesi
Yanaklarıma yuvalanan tebessümleri
Islatırdı.
Ve ben
‘Yaşamak’ derdim içimden:
-Soğukta bir serçe titremesi.
Uçacağı aydınlık sabahları düşleyen...
Esat Paşa Yokuşu'ndan kayardı çocukluğum
Bir poşetin lüksüyle.
Aralarda Taşhan’a kaçıp
İşlendikçe parıldasın diyerek
Oltu taşının karasından çekerdim gözlerime.
Karları yara yara yürüdüğüm okul yoluna
Her gün
Annemin dualarını serpiştirirdim.
Bir de yarım kalmış düşlerini...
Yolunu kaybetmesin diye düşlerim.
Damağımda
Göğsünü sızlata sızlata emdiğim gayretin acı tadı.
...
Baharı müjdeleyen bir kardelen sancısıydı.
Kar yağardı ânın kuytularına
Uyanırdı çocukluğum...
Esra Tabur
Kayıt Tarihi : 30.11.2020 18:23:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hangi kuş ötmeyi gönülden bilir ki bir kafeste, cevabı var mıdır bu sorunun? Ya da gagasından asılmış mıdır o kuş ötmesin diye bütün sancılarını?
İmkânsız hayalleri olmalı insanın, satırlarında resmini çizebilmeli düşlerindeki ülkenin ki düşen her kar tanesinde pembe buğusu yanaklarını ısıtan sıcaklığı görebilsin. Güneşe bile uçabilir hayallerinde bir serçe yeter ki kanatları bir buluta degebilsin.
Kentine kar yağsa da her kış, uyanan çocukluğundan geriye kalan annenin dualarıdır, belki bu yüzden düşlerin hala sıcak duruyor satır aralarında ve kaybolmuyor kalbinin avuçlarında.
Özcesi;
Olmasa da kan kütleleri parmak uçlarımızda, sokaklarında dolaşamasakta gözlerde bir parça merakla, kıramasakta buzulları okul yolunun ayaza kesen soğuğunda, yine de yürekten selam olsun sana ve bu satırları yazdıran çocukluğundaki Erzurum’a
Çok güzeldi…
Kar yağardı ânın kuytularına
Uyanırdı çocukluğum...
Yoksul olan insan kendiyle kucaklaştıkça
Sevgiyle büyüdükçe hayatta bu gönül karşısında çürür gider
Sevgili Şairem
Yüreğinize sağlık enderin sevgi ve muhabbetlerimle hoşça bakınız zatınıza efendim
Bir sırça saraydı hayat.Çoğunluğun uzaktan seyretmeyi yeğlediği)..ne yazık ki gene uzaktan seyrediyordu herkes..ama inanıyorum ki değişecek her şey , sizler " Mümkünü olmayan hayaller kurarken inatla " .. sevgimde kalın..
TÜM YORUMLAR (21)