Bir Kara Tren Gibi Şiiri - Şair Aura

Benden önce kalkıp ’Günaydın! ’ demişsin,
Söğüt ağacı ile birlikte hem de!
Sabahı bulmakta yine zorlanmışsın
İçinden neler geçti katar katar!

Hani bir zamanlar trenler vardı,
Ağır ağır geçmişten usulca yol alan.
Ve tepesinden çıkan duman,
Sağa sola bir gelin gibi kıvrılarak.
Rüzgarın yönüne doğru akardı

Sahi sen,
O trenlere bindin mi hiç?
Ben yalnızca el sallardım her geçisinde.
Hatırımda kalanlar ise;
Katar katar vagonlar, dipten gelen tiz bir
’Ben geçiyorum’ çığlığı,
Ve takır takır sallanan raylardı..

Her istasyonda ağır ağır yol alan,
Ve tepesinden akan isli bir kara duman...

O kompartımanlardan kim bilir ne hayatlar geçti!
Ne anılar, ne hayatlar.
Bir türlü sabahın doğmak bilmeyişi..
Ve bitmeyen yolculuklar!

Öylece kalıvermek istedim
Takılmış gibi zamanın bir kilometresinde,
Duran saat misali.. o kara trenler gibi...
Gülüşün hala dolanmada içimde,
El sallıyorum geçmişten şimdi sana..
Söğüt ağacının da yapraklarına kuşanarak,
Tepeden tırnağa,
Ağır ağır geçip giden, bir kara tren gibi!