Bir Kara Tren Gibi Şiiri - Yorumlar

O kompartımanlardan kim bilir ne hayatlar geçti!

Rayların üzerinden o hızla o zangırdayan seslerle...
Tren deyince bir kara tren deyince rayların üzerinden geçen gıcırdayan hüzünlerimi, hüzünlerimin şehirlere, terk edilmiş yanık duygularımın yolculuğu gelir aklıma...
Hayıflanırım,
dalar gider gözlerim kuytu karanlığı yaran ray seslerinin sallanışlarında...

Unutulamamışlığa dair ne varsa sallanır, o vagonların bölük bölük sallanışlarında...
Öbek öbek sesler yığılır kızgın tekerlek dönüşlerinde... Kıvılcımlar çıkar rayları ile tekerlekler arasından, inilti seslerini yakarcasına…

Dalar gider gözlerim bu seslerdeki ben miyim diye…
Haykırışlarım ezilir uğultularla, aslında sessiz seslerdir bunlar yok oluşa uzanan…

Ve kimsesizliğim yok olur aralarında…
Ezilmişlik ve ezilme sesleri ulaşır doruklara ve yalnızlık yokluklarla volta atar…
Şiirler şarkılar yazılır ki kendi adlarını söyleyemezler…
Aslında bir utangaçlık başlar acılara doğru dara düşmüş yüreklerle…
Ve ardı suskunluğa ulaşır ki katar katar vagonlarla taşınır hüzünlerim…
Ve
hayatlar kayboluşlara doğru yavaş yavaş ray sesleriyle uzar gider bir başka istasyon köşe başına…

Döner arkanı ben hangi istasyonun son yolcusuyum dersin de sadece soruyu kendin cevaplarsın kendine…
Bu ben miyim ki acıların erguvan kokularında, erguvan kızarıklığında ve erguvan ağacının kurumuşluğundaki incelmiş dallarda görürsün kendi tasvirinin asılmış haliyle…
Soluk, nefessis ve uzaklardaki ray seslerinde kendini arar hâlde…

Ve ben ne oldum ki hayatımdaki her şey darmadağın deme hakkın bile olmadan bakınırsın… Yeni yeni ray seslerinin içinde ararken kendini bu yolculukta
Bir hayat geçemeden geçti derken…

Mustafa Yılmaz
ant+10

Güzel bir anlatım..Onlarla yolculuk etmek te ayrı bir güzellikti..
Geçmiş yaşantıları mısralara döken bu güzel şiirinizi beğeniyle okudum,emeğinizi kutluyorum..