Dünyanın bir tarafında açlık can alırken
Bir tarafında ihtiras kurşunları can almakta
Dünyanın nimetlerinden yaralanan duyarsızlar
Kahkahalı eğlencelerde
Marifetmiş gibi binlerce tabak kırmakta
Yapılanlara aklım almıyor
Vicdanım sorular sormakta
Cevap bulamamakta
Sızım sızım sızlamakta
Bedenim sızlayan vicdanı taşımaktan yorulmakta
Bu yüzden kalbim tekleyerek atmakta
Neşelenmek duygusunu yaşamıyor yüreğim
Buruk mu buruk
.
Anlamadı güçlüler güçsüzlerin halinden
Yüzyıllar geçti insanlık hep ağladı
Bir gün düzelir düşüncesinde olanlar
Hüsrana uğradı
İnsanlık toprağın dikilmiş taze bir fidan gibiydi umudum
Sevdi deresinden su alacaktı
Şefkat yağmurları ile ıslanacaktı
Dalı yaprağı olacaktı
Büyüyecek boy atacaktı
Meyvesi genç beyinlerde yeni umut olacaktı
Böylesine bir umut vardı içimde
Umut fidanım susuz kaldı
İnsanlık toprağı çoraklaştı
Dalı alı yaprağı kurudur umut fidanımın
Gövdesi zorakı ayakta direniyor
Kırık mı kırık.
İnsanlık ne kör ne de sağırdır
Görü duyar ilgilenir sanmıştım
Sağ iken dünyayı cennet görmekti tutkum
Bir gün mutlaka olacağına inanmıştım
Öylesine kurduğum bu hayal silindi hislerimden
Belirsiz kurtlar kemiriyor düşünceleri
Artık hayallerde güven olmuyor
Çürük mü çürük.
Dostlar bana sevgiden söz etmeyin
Sevgi her şeyi halleder demeyin
Sevgileri biçiyor ihtiras aymazlığı
Kurşun vızıltıları kulakları tırmalarken
Aç ölenler gelirken gözlerimin önüne
Gönülden sevgi dağıtmak istemiştim
Kim gelirse önüme
Yolum uğramadı iyi niyetlere hiç
Söküp yüreğimi uzattılar elime
Buda yük oluyor yorgun bedenime
Bir kalp taşıyorum dostlar
Buruk mu buruk
şair Yusuf Değirmenci
Yusuf Değirmenci 3Kayıt Tarihi : 6.6.2008 22:41:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
ASLINDA bu konuda yazılacak çok toplumsal sorunlar vardır. insanların açlığa mahkum olmaları, geçinebilmek için angarya usulu çalışmaya zorlanmaları, karın tokluğuna çalıştırılmaları çağımıza hiçte yakışmamasına rağmen ne yazıkki hala bu toplumsal sorun devam etmektedir. duyarlı yüreğinizi kutlarım sayın yusuf bey. saygılarımla
haklısınız hocam ne yapamak gerek dur demek için dik durmak ezenlere karşı savaşmak gerek
Buda yük oluyor yorgun bedenime
Bir kalp taşıyorum dostlar
Buruk mu buruk
HAYAT İŞTE BÖYLE,BAZEN İNİŞ,BAZEN RAMPA,KUTLARIM.yuvasız kuş
Sanki biraz gerçek payı var.
Babamı, hiç görmedim ağlarken,
Belki gizli gizli ağlamıştır.
Belki de gözyaşlarını içine akıtmıştır,
İkisi aynı şey değil,
Birisinde deşarz oluyor,
Öbüründe kahroluyor insan
Annem her zaman ağlar,
Neden ağladığını sorardım.
Sevinç gözyaşları oğlum derdi.
Keşke herkes,
Sevinç gözyaşları dökebilse,
Ya da gerçekten ağlasaydı,
İşte o zaman kimin ağlayıp,
Kimin güldüğünü anlardık.
Filistin kan ağlarken,
Batı alemi timsah gözyaşları döküyor.
Orada çocukların kolları kırılırken,
Ondan zevk alıyor barbarlar
Artık kimse yemiyor,
Rol yapanla ağlayanı, anında farkediyor.
Gelin birlikte ağlayalım birlikte gülelim.
Zalimin zulmüne karşı direnelim.
Etten duvar örelim,
Yeter artık dur diyelim.
Saygı ile.. Ve, çok çok teşekkürlerimle..
TÜM YORUMLAR (21)