Bir Kâğıt Bir de Kalem Şiiri - Taş İskele

Bir yanım Sisifos,
Saçma ile yinelemek yazgımı,
Umuda dair bitirmek ister,
Başkaldırı denemesi yazımı...

Ya da bir mağara,
Olmadı yer altında notlar tutmak...
Bir hücre,
Dokusuz, organsız, devrilesi cümle...

Bir kâğıt,
Bir de kalem...

Doldurmak umuda dair ne varsa içimde...
Okuyanı olmadan,
Mısralar arası yaldızlanmış nakaratlar,
Sisifos misali...

İçimdeki kuklaların duvarımda yansıyan oyunlarını resmetmek
çizdiğim mağarada.

Kırk dize boyunca,
İçimin kırk fersah uzağında,
Yer altımda defin,
Kıyamadığım hatıralar...

Hücremde devrilmiş cümleye,
Başkaldıran,
Kefen biçen şiirler...

Bir kalem,
Bir de kâğıt..

Sensiz olmaz umudum
Ve yazgım.

Yazsam seni de,
Geniş zamanlı,
Boylu boyunca...

Hiç okumasan,
Katlasam kâğıdı,

-ki kâğıt katlanır-
Sen katlanmazsın,
Sisifos'un nakaratına,
Duvarıma yansıyan kuklalara,
Yer altının tükenmiş insana dair umuduna..

Kırsam kalemi,
Giysem şiirin biçtiği kefeni.
Ki,
-kalemimi kıran sen ol, istemem. -

Nehre bıraksam küçük kara balık misali,
Yeraltımdan, mağaraya düşen,
Bağrıma bastığım,
Cümle kapısından sığmaz,
Kırılmış kalem ile dolan,
Bir kâğıtta katlanan taşı.

Ummanına ulaşır mı ola?