Soğuk ve karlı bir Ankara akşamında güzel bir doğum günü yemeğine davetliyim.Kalabalık bir grup olacağız.Bir çoğunu o akşam tanımanın verdiği heyecansa diz boyu.Ama biliyorum,eğlenceli ve güzel bir yemek olacak.Çok sevdiğim kuzenlerim eşleriyle birlikte ve şıkır şıkırız.Daha ne olsun ki?
Gittiğimiz mekan çok güzel,canlı müzik de var.Tanışma merasimi sıcak ve samimi.Ortam harika…
Böyleydi hissettiklerim.Taki bir erkek ve beş bayandan oluşan bir grup gelene kadar.Kapı
dan içeri girdikleri andan itibaren dikkatleri üzerlerine çekmişlerdi.Karşımdaki masaya oturdular.
Yemekleri ve içkileri geldi.İçlerindeki bir bayan,siyah tek omuzlu bir elbise giymişdi.Dağınık kömür karası saçları,akça pakça teniyle çok hoş görünüyordu.Diğerleri ona nazaran daha günlük şeyler giymişti ve bakımsızlardı.Belliydi hallerinden,hani şu o kadınlardandılar.Bir iki duble çakırkeyf olmalarına yetmişti.Şen kahkahalar yükseliyordu masalarından.Yanlarındaki adam hepsini dansa kaldırmış,aynı neşe ve ilgiyle dansetmişti onlarla.Siyahlı kadın müziğinde kıvraklığıyla coşmuş,kendini piste atmıştı.Son derece farklı yada şuh denebilicek şekilde raksediyordu.Mekandaki diğer bir çok kadın huzursuz,eşlerinin tepkisini göz takibinde tutuyordu.
Bizim masadaki bir bayan,PAVYON GÜLLERİ dedi kadınlara.Nedendir bilmem,gözümü alamıyordum onlardan.Belki hayatlarını merak ediyordum.Kendi hallerinde eğleniyorlardı işte.
İçkinin dozu arttıkça bizim masadakilerinde neşesi katlanarak çoğalıyordu.Hani nerdeyse PAVYON GÜLLERİNDEN beter olmuşlardı.Karşı masadaysa içki artıkça, masayı sessizlik kaplıyordu.Sadece adamın sırıtan yüzü vardı karşımda.Gülen,şuh kahkahalar atan kadınlar bir hüzün elbisesi giydiler sanki.Bense kaçamak bakışlarla onları takip ediyordum hala.Hele Orhan babanın BATSIN BU DÜNYA şarkısına eşlik etmeleri beni yıktı resmen.Bir yudum aslan sütü içip,sadece dudak kıpırtıları havada soğuk soğuk esiyordu.Sessiz ama çok sesli bir çığlık vardı içeride.AĞLATIPDA GÜLENE YAZIKLAR OLSUN derken sadece birbirlerinin gözüne bakıyorlardı.
Tamamını Oku
Gerçek bir hayat hikâyesini farklı ve edebî bir üslûpla anlatmışsınız. O kadının, görünmeyen ve bilinmeyen ya da o anda akla getirilmeyen yanını çok güzel tasvir etmişsiniz. Tebrik ederim. Ama yine de o kadının içinde bulunduğu hal tasvip edilir bir hal değil. O yer, tüm çareler tüketilmeden varılacak yer değil. Tabii yargı bize düşmez.Allah affetsin...
Şiirinizi beğniyle okuduk, çok harika yazmışsınız... İnanır mısınız, şiirinizi okurken gözlerim doldu ve yaşardı... Kadınların, birbirlerini korumak ve desteklemek için yaptığı doğal, içten ve gönülden dayanışması taktir edilmeden geçilecek bir dayanışma değil. Biz erkeklerde, genellikle, kadınları arka planda tutmak, ezmek ve kontrol altında tutmak için dayanışma içinde oluruz. Biraz da abartırsak, hem kadınları devredışı bırakarak kendimizi ve hemcinslerimizi önplana çıkarmak hem de kendimiz için dayanışma içinde okuruz. Kendimizi önplana çıkarmak için dayanışmayla birlikte birbirimize kazık bile atarız... Marifet, kadın yada erkek olmakta değil; vicdan, ahlak, irade ve sağduyu sahibi olmakta! Ben şuna inanırım; içinde Allah korkusu olan değil, Allah korkusuyla her gün ama her gün, her saat, her dakika, her saniye ve hâtta her an Allah korkusuyla yaşayan insandır. Sözlerim biraz keskin oldu ama siz anlayışla karşılayın... Sağolun, bu şiiri iyiki yazmışsınız... Kaleminize sağlık...
Böylesi ne dramlar ne hikayeler saklı insanların hayatlarında....oysa hikayeleri bilmeden ne kadar insanı infaz ediyoruz değil mi
Bu şiir ile ilgili 3 tane yorum bulunmakta