Bir Kadının Hikayesi Şiiri - Macide Özcan

Yıllar öncesine daldı çan çanağı gözleri kadının
Köhne bir meyhanede,rakı şişesinde balık olmak isterken.
Elleri titrerken cigarasını içine nefretle çekti.
Sanki hırsını alıyordu insanlardan
Sanki isyan ediyordu olanlardan.
Bir kibrit kutusuna binip dolaşmak istiyordu dünyayı.
Yaşamı boyunca şehrin dışına bile çıkamamış biri için
çok erişilmezdi bu hayal,biliyordu.
Parmaklarına takıldı gözleri.
Ne kadar zarifti bir zamanlar
Bir kuğu boynu kadar ince,bir oya nakışı kadar göz alıcı.
Şimdilerde ihtiyarlayan siyatik ağrıları.
Bir sandığa sığıverirdi umutları
Bir balonla uçuverirdi hülyaları.
Sonra...
Sonar ard arda gelen yenilgiler
Durmadan göçen duvarlar
Kimsenin dönüp bakmadığı pis kokan suçlar
Yanıp sönmeyen kırmızı lambalar.
Saten geceliklerin iç gıcıklayan hışırtısı
Yalnızlığın dayanılmaz, sağır eden sarsıntısı.
Kadın yorgundu,kadın bezgindi.
Kadın,herşeyiyle kadındı.
Başkalarının karısı
Birilerinin düş seyyarı
Birilerinin göz alıcı oyuncağı
Birilerinin yorganı
Bir başkasının yastığı.
Güz ortasında açıvermiş bir onbir aylıktı o
Herkes uyurken uyanık
herkes içerken hep ayıktı o..
Sustukça asileşiyor,kabullendikçe yiğitleşiyordu sanki.
Her çekişinde cigarasını
alacaklılarıyla ödeşiyordu sanki.
Işıklar söndü.
Tek ışık kadının sigarasıydı.
Bir damla gözyaşı düştü sigaranın üzerine
Sigara söndü.
Sonra tek bir el silah sesi
geceyi ikiye böldü.