zaman,bir mit’e soyunan yüzünün
dağılıp giden ormanlarıydı
ya siyah beyaz fotoğrafı! ..
hangi mevsime vursa sarıydı...
sarıydı, karnavalı kanayan beniz
Merdiven rıhını,balkon duvarını eskitirdi gözleri
gidenler coşturdukça kumsalını …
Mavi bir şeytana keserdi deniz..
Deniz,iyotlu iz düşümü alnının ve tırkaz
göğüne dalgalarla saldıran…
-batıklardan türkü bir kadın ve Adapazar-
yağmurun rüyasına sığınmak haritadan..
haritadan duyulurdu sesi ve hindikuş dağlarından
vahş ırmağıydı bir kolu,diğeri pyanc
elleri kenetlense… amuderya bedeni
sandallarla geçilirdi çok zaman
Kayıt Tarihi : 31.10.2008 21:40:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
Baba annemin 95 yıllık ömrünün son bulduğu gün.... mezarı başında..
TÜM YORUMLAR (2)